Toch net even anders

Inmiddels ben ik alweer even terug van vakantie. Ik had maar twee weken dus die zijn voorbij gevlogen. Toch liep m'n vakantie anders dan ik gedacht had. Dat kwam vooral omdat mijn vriend wisselde van medicijnen. Hij gebruikt medicijnen voor de angsten die hij heeft door zijn PDD-NOS. En dat wisselen is gewoon heel erg vervelend. Want voordat ze gaan werken worden je klachten eerst erger. En dan helpt een nieuwe omgeving niet. Dus de sfeer was op vakantie toch niet altijd gezellig. Wat erg jammer is.


Toch hebben we veel gedaan. Zo zijn we naar een wild park geweest, waar verschillende soorten herten en everzwijnen los liepen. Je liep daar dan echt doorheen, terwijl de herten los liepen. Echt leuk. We hadden ook voer bij ons. Sommige herten waren schuw en kwamen dan ook niet echt dichterbij. Anderen stonden juist op het pad je op te wachten en leek het wel alsof je tol moest betalen aan ze om er langs te mogen.


Ook zijn we naar Aken geweest. We hebben daar de dom bekeken en ook de schatkamer van de dom. Die kamer was een soort museum met alle schatten die zijn gevonden in de dom. Veel goud en zo. In de dom zelf ligt Karel de Grote trouwens begraven. Ik ben niet bij het graf geweest. Dat kwam vooral doordat je het alleen kon zien tijdens een rondleiding. Die was helaas alleen in het Duits te volgen, dus hebben we het niet gedaan. Mijn Duits is namelijk niet goed genoeg om de verhalen te volgen.


Naast dit zijn we ook naar Monschau geweest, een typisch Duits plaatsje met de welbekende vakwerk huisjes. We zijn een aantal keer wezen rodelen, hebben een aantal keer midgetgolf gespeeld en hebben een stuwdam op gelopen. Ook hebben we een wandeling gemaakt, waarbij we de weg kwijt waren. De bordjes waarop stond waar we heen moesten hielden opeens op. Dus dan ga je zoeken waar je heen moet. Helaas niet gekomen waar we heen wilden.


Eén ding is  me wel opgevallen. Duitsers kunnen niet goed aangeven hoe lang iets lopen is... Als er staat dat iets 2,5 kilometer is, maak er dan maar rustig het dubbele van... Echt vreemd. Maar goed dat is niet erg, we zijn ook weer thuis gekomen.


Eiffel is een mooie omgeving. Dat is zeker. Maar of we weer naar het appartementen complex gaan daar, weet ik niet. Bij het complex hadden we namelijk verder helemaal niks. Wel tv en internet natuurlijk, maar er zat niks bij zoals een zwembad of ander vermaak. Ik vond dat niet erg, maar m'n vriend had soms gewoon afleiding nodig. En dan is het jammer dat het complex toch zo hoog op een berg lag. Het dorp lag namelijk een stuk lager dan heeft complex en voor je bij het complex was moest je een steile weg op omhoog. Dat loop je ook niet zo makkelijk... Dus erg jammer!


Gelukkig gaan we halverwege september nog naar Portugal. Ik hoop toch echt dat m'n vriend zich dan beter voelt. Zou erg fijn zijn. We wachten het af. Meer dan dat kan ik ook niet doen.


Natuurlijk waren we ook nog naar Valkenburg. Erg gezellig. We hadden een mooi hotel. Viel me reuze mee na het lezen van mindere reacties op zoover. Mooi hotel met prima tuin. We zaten op de vijfde verdieping met erg mooi uitzicht over Valkenburg. Het was vijf minuten lopen naar het station, tien minuten naar het centrum. We zijn in de grotten geweest en zijn met een kabel baantje het uitzicht punt van Valkenburg opgegaan (de Wilhelmina toren). Ook hebben we een trein tocht gemaakt met een stoom trein. Eenmaal aangekomen op de eindbestemming bleek het dorpje niet veel te hebben voor toeristen... Jammer! Wel hebben we lekker koffie met gebak gehad. Nooit verkeerd, want in Limburg weten ze Werk vlaai te maken!


Nou dit was in het kort onze vakantie. Ik zal later misschien wat foto's toevoegen als ik tijd heb. Ik schrijf het blog nu op mijn telefoon. Dan is het toevoegen van foto's niet zo makkelijk...

Bijna vakantie

Het is bijna zover. Ik moet nog vier dagen werken en dan heb ik vakantie. Ik kan zeggen dat ik er heel erg naar uit kijk. Na de opleiding en extra werken vanwege collega's die op vakantie zijn, merk ik dat ik er echt aan toe ben. Ik loop echt de dagen af te tellen. Ik wil niet zeggen dat ik niet van mijn werk hou, maar ik merk echt dat ik het nu even zat ben. Mijn werk is natuurlijk vrij zwaar werk. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. De meeste cliënten hebben dementie en hebben veel sturing nodig. Dat maakt je geestelijk toch best moe. Toch vind ik het ook mooi en dankbaar werk. Als je weg kan gaan en iemand achterlaat met een tevreden gevoel of een lach op zijn gezicht, ben ik erg tevreden.

Maar vanaf maandag heb ik dus heerlijk twee weken vrij. Eerst gaan we met twee goede vrienden op stap richting Limburg. Daarna rijden we terug naar huis en zijn we een dag thuis. Om vervolgens die vrijdag richting Duitsland te vertrekken.

Ik ben erg benieuwd naar beide plekken waar we gereserveerd hebben. In Limburg hebben we een hotel die op Zoover niet echt een hoog cijfer krijgt. Ons appartement in Duitsland staat juist weer goed aangeschreven. Toch maak ik me niet zo druk. Op vakantie ben ik het liefst op stap. Dus ik ben ook niet altijd op de hotelkamer of appartement. Zolang ik er kan slapen, douchen en eventueel ontspannen.

In Limburg gaan we van de omgeving ontdekken en naar de grotten. Wat en hoe precies, zien we wel als we er zijn. We zijn met z'n vieren op stap, dus het is ook samen uitnamen thuis. We moeten het allemaal leuk vinden.

In Duitsland nemen we de fietsen mee. Dan kan je lekker naar het dorp fietsen en ook in de omgeving. We hebben verder al wel uitjes gezocht. Maar wat we precies gaan doen, gaan we nog plannen.

Maar eerst dus nog vier dagen werken. Nog even doorzetten. Maar ik heb er heel veel zin in! Ik hou jullie op de hoogte.

Klaar en daarmee basta

Gisteren heb ik mijn diplomering gehad. Dat wil zeggen: ik heb mijn diploma van de opleiding ondertekend en heb mijn speld opgespeld gekregen door mijn begeleidster. Trots als een pauw loop ik dan op een dag als vandaag rond door Dronten, op bezoek bij mijn cliënten. De meeste cliënten zijn dementerend en weten dan ook niet meer dat ik de opleiding volgde. Toch heb ik een aantal keer de vraag gekregen, wat ik daar nou aan mijn borstzakje heb hangen. Trots laat ik het dan zien en vertel (soms drie of vier keer achter elkaar) het verhaal dat ik geslaagd ben. Tja, en leg dan een dementerende maar uit wat een Verzorgende IG is. Wat hen betreft ben je de zuster en doe je wat je moet doen. Dat deed je immers de afgelopen anderhalf jaar toch ook al? Wat zou er nou anders moeten zijn?
Toch krijg ik ook complimenten en felicitaties. Het wordt me gegund, door m`n cliënten en ook door mijn collega's. De reacties die ik kreeg via sms, op kantoor of via Facebook waren hardverwarmend. Ik ben blij dat ik in zo'n prettig team zit en dat ik dan ook weet dat ik hier kan blijven. Voor onbepaalde tijd. En dat geeft me ook weer vertrouwen. Er wordt in mij geloofd en ik ben dus niet de enige die in mezelf geloof. Er zijn ook anderen. Dat is toch echt super!

Dit gezegd hebbende, sluit ik het hier weer even bij af. Niets meer niets minder. Wat mij betreft is dat ook echt niet nodig. ;-)

Coldplay

Afgelopen donderdag was ik met mijn vader in de Amsterdam Arena. We waren namelijk bij een van mijn favoriete bands, namelijk Coldplay. Het was werkelijk fenomenaal. Wat is die band toch goed live. Stiekem heb ik ergens wel een beetje een zwak voor de frontman van de band, Chris Martin. In eerste instantie zou ik zeggen dat t mijn type niet is qua uiterlijk. Ik val vaak op mannen met donker haar en groene of bruine ogen. Maar toch maak ik voor hem een uitzondering. Behalve dat is Chris toch erg charmant en heeft een goede stem. Maar goed, zolang het bij wat dromen blijft, is er ook niks ergs aan, toch? ;-)

Coldplay had een goede setwinst, met oude en nieuwe nummers. Dus genoeg voor mij om lekker mee te blèren. Want geloof mij, mijn zangkunsten zijn nou niet je van het. Hier is in ieder geval de setlist: http://www.setlist.fm/setlist/coldplay/2016/arena-amsterdam-netherlands-bfe4dde.html

Het was een hele show, met confetti, ballonnen, vuur en vuurwerk. Heerlijk. 

Wat mij betreft hoeft Coldplay niet te stoppen. Ik kan goed genieten van hun muziek. Daarnaast heeft de muziek van Coldplay me ook door een lastige periode geholpen. Fix you is een nummer die ik toen soms half huilend meezong. Dat nummer heeft me, net als de rest van de muziek van Coldplay, door die periode geholpen. Om het kort te houden heeft Coldplay gelijk met de tekst dat ze geprobeerd hebben te 'fixen'. 

Afgelopen vrijdag was Coldplay te gast bij RTL late night: http://rtlxl.nl/#!/rtl-late-night-301978/884d80aa-fd5f-3829-80b9-645d7a466540

Het is echt iets om terug te kijken zou ik zeggen!

Dit is in het kort wat ik heb gezien afgelopen donderdag. Natuurlijk heb ik ook foto's, maar gezien dit blog op mijn iPad is geschreven, lukt het niet ze te plaatsen. Mocht je toch wat willen zien, hoor ik het graag. :-)

Wereld Natuur Fonds

Zoals sommigen misschien weten, ben ik vrijwilliger bij het Wereld Natuur Fonds. Bij veel mensen ook wel bekend als WNF of WWF (de Engelse variant ervan). Dit doe ik sinds een aantal jaren samen met mijn vriend.

Over heel Nederland zijn er verschillende regio-teams. Hoeveel dit er nou precies zijn, dat weet ik niet. Maar een hoop zijn het er zeker. Van een aantal weet ik hoe ze heten, maar ik durf zo niet te zeggen dat ik iedere vrijwilliger ken van elke regio. Van mijn eigen regio team weet ik dat natuurlijk wel. Het regioteam waar ik bij hoor, heet 'IJssel-Vechtstreek'. Onder andere de steden Zwolle, Deventer en Kampen vallen hieronder. Toch weet ik niet precies hoe de regio zich precies uitstrekt, omdat die regio's zich soms echt heel raar verhouden tot wat logisch lijkt.


Helaas is ons team niet zo groot. Er is nu een harde kern ontstaan, waarbij er soms wat mensen binnen waaien en verdwijnen. Toch ben ik blij met de mensen die er nu zitten. Het zijn prettige mensen waarmee je fijn samen kan werken en leuke dingen kan bedenken.


Ik ben me in gaan zetten voor het WNF, omdat ik graag bedreigde dieren en natuur wil beschermen. Mensen zijn zich niet altijd bewust van de schade die ze de natuur aanrichten. Toch is dat precies wat we doen. Denk aan het vele autorijden, de files, aardgaswinning, verzin het maar. Natuurlijk zitten er overal wel haken en ogen aan, daar ben ik me zeker van bewust. Toch denk ik echt dat er veel kan veranderen in de maatschappij. Ik denk dat het heel belangrijk is om onze natuur te beschermen, onze aarde te beschermen. Natuurlijk is niet altijd alles te voorkomen. Maar als we zo door gaan, warmt de aarde steeds verder op en verdwijnen er speciale en mooie plekken op deze wereld. Wat dacht je van de noord- en zuidpool? Deze smelten elke dag weer. Wat blijft er dan over van de ijsberen, pinguïns en andere dieren die daar wonen? Ze raken de plek kwijt waar ze kunnen wonen, jagen, hun jongen op kunnen laten groeien. Stel dat jij in de schoenen van een ijsbeer stond, helemaal alleen op een klein stukje ijsschots, met je jong. En je kon niks doen. Wat doe je dan? Waar ga je naartoe?
Ik kijk niet alleen naar de ijsberen e.d., maar ook naar tijgers, olifanten en neushorens die worden vermoord om hun vacht of slachttanden. Ik snap niet dat mensen dit een onschuldig beest aandoen.


Zo las ik vandaag op de site van RTL Nieuws dat er een olifant 3 tot 6 weken rondliep met een kogel in zijn kop. De olifant leeft nog steeds, maar had wel reuze veel pijn. Zoveel pijn zelfs dat hij naar de dierenartsen is gelopen voor hulp. Een olifant is heel erg wijs en slimmer dan de meeste mensen denken. Misschien dat deze olifant door heeft gehad dat deze mensen geen kwaad in de zin hadden. De kogel hebben ze niet kunnen verwijderen, maar de olifant is wel gered. De hele reden dat deze olifant een kogel in z'n kop had? Nou, wat denk je zelf? Ik ben blij dat hij zijn slachttanden nog heeft. Dat het de stropers niet is gelukt. Ik hoop echt dat er in de toekomst op een gegeven moment een stop komt op de stroop van olifanten, tijgers, neushorens en alle andere wilde dieren. Hier de link naar het artikel van RTL Nieuws: http://www.rtlnieuws.nl/opmerkelijk/olifant-loopt-weken-rond-met-kogel-de-kop


Ondanks dat ik in mijn eentje niet al deze mensen kan stoppen, hoop ik dat het WNF wel lukt om dit te doen. Daarom zet ik mij in voor deze organisatie als vrijwilliger. Ik ben maar wat blij dat ik op deze manier iets bij kan dragen aan de natuur. Hopelijk helpt het een beetje :-)

Terwijl het leven voortkabbelt

Daar was ik dan weer. Mijn laatste blog dateert alweer van een jaar geleden, dus is het weer tijd om mijn blog bij te werken. In het afgelopen jaar is er veel gebeurd. Afgelopen maand ben ik afgestudeerd, ik heb nieuwe mensen leren kennen en ook afscheid genomen. Dat laatste gebeurd af en toe, zo in de thuiszorg. Vooral met dementerenden. Het is zwaar werk, om met demente mensen te werken. Af en toe wordt het dan te zwaar en kan je niet meer de zorg geven die je zou willen. Mensen kunnen dan niet meer thuis wonen en worden opgenomen in het verpleeg en verzorgingshuis. Erg triest, als je ziet dat mensen veel liever thuis willen blijven. Toch kan het echt niet anders. Ondanks dit, kan ik erg genieten van deze mensen. Iemand kan zo dankbaar zijn voor je zorg. Het werk is uitdagend en ik kan er erg van genieten. Ik heb van een aantal cliënten ook felicitaties gekregen voor het behalen van m'n diploma. 1 client had ook een klein cadeautje voor me. Ondanks dat we geen bedankjes mogen aannemen officieel, kon ik dit echt niet weigeren. Ze hadden dit speciaal voor me gehaald. Ik vind het dan geweldig dat cliënten dit weten (met hulp van de oh zo belangrijke mantelzorgers).

Doordat ik nu dus klaar ben met mijn opleiding, heb ik heel veel vrije tijd. Tja en wat moet je dan? Ik ben daardoor weer gaan tekenen (mandala's) en ook doe ik graag schilderen op nummer. Binnenkort ga ik met mijn vader naar Coldplay. Geweldig. Ben erg benieuwd. Ze treden op in de Arena. Daar heb ik nog nooit een concert bijgewoond dus ik ben erg benieuwd. Ook heb ik weer tijd om te gaan sporten. Ik heb me weer ingeschreven bij Fit for Free. Tot nu toe erg tevreden. Naast al deze dingen weer meer afspreken met mijn lieve vriendinnen. Wat ben ik toch gek op ze.

Terwijl ik hier zit, voel ik een soort rust over me komen. Ik ben blij dat ik het minder druk zal krijgen. Ik heb eindelijk weer tijd over voor andere dingen. Natuurlijk blijf ik nooit uit geleerd. Toch is er veel meer tijd vrij gekomen. Erg fijn. Toch nog eens denken wat ik anders nog zou kunnen doen met mijn vrije tijd. Mocht er nog een idee zijn, hoor ik het graag.

Ook komt de vakantie in de buurt. De eerste twee weken van augustus heb ik vakantie. Dus nog ruim 6 weken werken. Ik ga eerst met m'n vriend en 2 goede vrienden een aantal dagen naar Valkenburg. Daarna gaan we nog een weekje naar Duitsland, de provincie Eiffel. Ik heb er zoveel zin in. Hopelijk is het snel zover. Alleen de voorbereiding al kan me soms al een vakantiegevoel geven. Ik heb er super veel zin in!

Voor nu was dit het weer even. Ik beloof bij deze dat mijn volgende blog snel volgt. Het zal in ieder geval geen jaar meer duren!
Tot snel.